خودمراقبتی، عملی است که در آن، هر فردی از دانش، مهارت و توان خود به عنوان یک منبع استفاده می‌کند تا به طور مستقل از سلامت خود مراقبت کند، منظور از به طور مستقل، تصمیم گیری درباره خود و با اتکا به خود است. البته این تصمیم‌گیری می‌تواند شامل مشورت و کسب کمک تخصصی یا غیرتخصصی از دیگران (چه متخصص، چه غیرمتخصص) نیز باشد، اگر چه خودمراقبتی، فعالیتی است که مردم برای تأمین، حفظ و ارتقای سلامت خود انجام می‌دهند؛ ولی گاهی این مراقبت به فرزندان، خانواده، دوستان، همسایگان، هم‌محلی‌ها و همشهریان آنها نیز گسترش می‌یابد. به هرحال، در تعریف خودمراقبتی، پنج ویژگی زیر، مستتر است:۱. رفتاری است داوطلبانه ۲. فعالیتی است آموخته‌شده ۳. حق و مسئولیتی است همگانی برای حفظ سلامت خود، خانواده و نزدیکان ۴.بخشی است که از مراقبت های نوزادان، کودکان، نوجوانان و سالمندان ۵. بزرگسالانی که قادر به خودمراقبتی نیستند، نیازمند دریافت مراقبت‌های بهداشتی از ارائه‌دهندگان خدمات اجتماعی یا بهداشتی خواهند بود. خود مراقبتی دارای انواع جسمی، روانی – عاطفی، اجتماعی و معنوی است.
نظر شما